“...ผู้วิเศษเรืองฤทธิ์เดชา
จุติสู่หล้าด้วยจิตมุ่งมั่น
เนรมิตสงครามโลกันตร์
ทุกเขตขัณฑ์จักลุกเป็นไฟ
สมดุลแห่งแดนสูญสิ้น
ธารโลหิตแดงฉานหลั่งไหล
ทุกธานีรกร้างทลาย
จงหยุดมันไว้ด้วยเนตรเพลิง...
<>::<>::<>
บทนำ
ผืนแผ่นดินแห่งนี้แบ่งออกเป็นสองดินแดน
คือป่ามายาและแดนมนุษย์ ป่ามายาคือสถานที่อันเป็นที่อยู่ของสัตว์อสูรนานาชนิด
แดนมนุษย์คือที่อยู่ของคนสองกลุ่ม ได้แก่มนุษย์ธรรมดาและผู้ใช้เวท
ผู้ใช้เวทคือกลุ่มคนซึ่งมีพลังเวทมนตร์มาแต่กำเนิด
พลังเวทมนตร์เป็นสิ่งสืบทอดกันทางสายเลือด เมื่อแรกเกิดพลังเวทมนตร์จะอ่อนมาก
จากนั้นจะเพิ่มขึ้นตามวัย
ผู้ใช้เวทแบ่งเป็น จอมเวท และ ผู้วิเศษ
จอมเวทยังแบ่งได้เป็น จอมเวทระดับต่ำ จอมเวทระดับกลาง และ จอมเวทระดับสูง
ส่วนผู้วิเศษคือผู้ใช้เวทที่มีพลังเวทมนตร์สูงเป็นพิเศษซึ่งมีเพียงห้าคนเท่านั้นในแดนมนุษย์
สำหรับผู้ใช้เวททั่วไป
พลังเวทที่เพิ่มขึ้นตามอายุจะหยุดชะงักเมื่อถึงจุดจุดหนึ่ง
และจุดจุดนั้นของผู้ใช้เวทแต่ละคนจะแตกต่างกันไป
มีเพียงผู้วิเศษเท่านั้นที่พลังเวทมนตร์จะเพิ่มสูงขึ้นได้เรื่อยๆ
โดยไร้ขีดจำกัดด้านอายุ ทำให้แม้แต่ผู้วิเศษที่อ่อนแอที่สุดก็ยังมีพลังเวทมนตร์สูงกว่าจอมเวทระดับสูงที่แข็งแกร่งที่สุดถึงสามเท่า
และจุดสังเกตของผู้วิเศษก็คือปานรูปหยดน้ำสีแดงบนหน้าผากที่จะปรากฏขึ้นเมื่อผู้ใช้เวทคนนั้นได้รับสืบทอดความเป็น
ผู้วิเศษ จากผู้วิเศษคนก่อนหน้า
นอกจากเหล่าผู้ใช้เวท
คนอีกกลุ่มที่ครอบครองดินแดนนอกป่ามายาคือมนุษย์ธรรมดา
มนุษย์ธรรมดาเป็นพลเมืองส่วนใหญ่
ในขณะที่ผู้ใช้เวทเป็นพลเมืองส่วนน้อยที่มีจำนวนน้อยกว่ามนุษย์ธรรมดาหลายร้อยหลายพันเท่า
เดิมทีมนุษย์ทั้งสองกลุ่มต่างอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ถ้อยทีถ้อยอาศัย
ด้วยความที่ผู้ใช้เวทมีจำนวนน้อยและมีอำนาจในการบันดาลสิ่งเหนือธรรมชาติ
เช่น เรียกลมเรียกฝน
ซึ่งสามารถช่วยอำนวยความสะดวกแก่มนุษย์ธรรมดาในด้านการเพาะปลูกและการดำรงชีวิต
ทำให้ผู้ใช้เวทได้รับความเคารพนับถือจากมนุษย์ธรรมดามาก
แต่แล้วได้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ความสัมพันธ์อันดีนี้ถูกทำลายลงและเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือ
จวบจนปัจจุบัน...
<>::<>::<>::<>::<>::<>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น