"เหม่อมองฟ้าหม่นคิดถึงอุบล บ้านแฟน
ไม่พบแม่ตาซอนแลน บ่เห็นหน้าแฟนมาแล้วตั้งโดน
คิดฮอดทูนหัวแม่พุ่มดอกบัว เมืองอุบล
แห่เทียนพรรษานัดเจอะหน้ามลแต่สาวอุบลก็เงียบหาย...."
เสียงเพลง "ช้ำรักจากอุบล" ดังแว่วๆผ่านวิทยุน่าจะมาจากแม่ค้าซักคนหนึ่งในตลาดสดยามแลงที่แสนจะวุ่นวายแต่บทเพลงสกดให้ผมต้องนิ่งไปชั่วขณะโดยลืมสนใจกับการจับจ่ายซื้อของไปได้ซักพักหนึ่ง เสียงเพลงเหมือนจะสะกิดใจให้นึกถึงความหลังครั้งอดีตที่บางครั้งอาจจะหลงลืมไปบ้างกลับมารัญจวนความรู้สึกอีกครั้ง หลังจากซื้อของได้ครบตามความประสงค์ จิตใจก็ยังวนเวียนนึกถึงเสียงเพลงอันมีรอยอดีตที่เคยหอมหวลรัญจวนใจแต่บทสุดท้ายก็จบลงด้วยน้ำตา ถ้าย้อนเวลากลับไปซัก 5 ปีที่แล้วบอกได้คำเดียวเลยว่า มันโดน นี่แหละใช่ มันซึ้งมันอิน มันเจ็บปวดอย่างมีความสุข ซึ่งช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ต้องใช้บทเพลงเยียวยาหัวใจ เพราะอกหักจากสาวอุบล..ฮ่าๆ วันนี้ก็เลยมาเขียนบทความย้อนอดีตกลับไปสู่จุดเริ่มต้นและจุดจบเพื่อตามหาที่มาที่ไปจากบทเพลง ที่ได้เกริ่นนำมาแล้วกันดีกว่า
กาลครั้งหนึ่ง.....หลังจากเลิกงานในวันศุกร์วันสุดท้ายของการทำงานผมและเพื่อนๆก็ออกมาหาเครื่องดื่มบรรเทาความเซ็งและสนทนาสัพเพเหระกันตามวิสัย มีเพื่อนที่ทำงานด้วยกันคนหนึ่งเอ่ยชวนลอยๆ ว่าจะไปเที่ยวงานเแห่เทียนที่อุบลใครจะไปด้วย ทุกคนในวงเหล้าที่ถูกตั้งคำถามก็แสดงวิสัยทัศน์องค์ความรู้กันไปต่างๆนานา แต่สุดท้าย จบลงคือไปกันทุกคน หลังจากกลับจากดื่มกินกันสำราญใจในระดับหนึ่ง ผมก็กลับมาแพ็คสัมภาระที่ต้องใช้ในการในการเดินทางของพรุ่งนี้เช้า นีก็3ทุ่มเหลือเวลาอีกไม่มากต้องรีบเข้านอนแล้ว พรุ่งนี้ตี3ล้อหมุนเราจะท่องเมืองอุบล ยลแห่เทียนเข้าพรรษา ไปดูให้เห็นกับตาถึงความยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างระดับประเทศจะเป็นเยี่ยงไร เมื่อถึงอุบลแล้วจะเกิดอะไรขึ้น.........โปรดติดตามตอนต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น